MONACHOMACHIA XXI WIEKU
czyli krytyka życia obecnych księży
pisana wierszem.
„Wsi spokojna, wsi wesoła
Który głos twej chwale zdoła
Kto twe czary, kto pożytki,
Może wspomnieć za raz wszytki”
„Kto wymyślił mszę tak z rana
Matko Boska ma kochana”
Ksiądz otworzył lekko oczy
Sen go jeszcze lekko mroczył
Podnieść mu się nie chce wcale
Wychodziły nocne bale.
Głowa pęka mu w szwach cała
Lecz impreza się udała.
Na bok prawy się odwrócił
Na zegarek okiem rzucił
Ósma dziesięć jest godzina
O dziewiątej msze zaczyna.
Obok niego jak dziewanna
Spała śliczna młoda panna.
Włosy jasne, długie nogi
Oczy śliczne u niebogi,
Całe ciało piękne miała
Jak bogini wyglądała.
Ksiądz ją spotkał na wakacjach
No i taka była akcja
Że bez pracy biedna była
Ale jakoś uprosiła
By ja zabrał Ksiądz ze sobą
Gospodarną jest osobą
I pomagać bardzo będzie
Ugotuje, sprzątnie wszędzie.
Ksiądz był dobrym charakterem,
Chociaż w domu jadł niewiele,
Jednak przyjął dziewczę młode
Nie ze względu na urodę
Lecz jak Kapłan, z serca prosto,
Kierowany ludzką troską.
Cdn.
